Kawaleria w II Rzeczpospolitej. Należała do jednego z rodzajów broni polskiego wojska w okresie międzywojennym, do roku 1924 nazywana jazdą. Polska armia składała się przede wszystkim z piechoty, artylerii oraz właśnie kawalerii. Za formowanie kawalerii po I wojnie światowej odpowiadał mjr Belina. Rok 1921 przynosi przejście tej organizacji wojskowej na pokojową. Wynikało to między innymi z podpisaniem pokoju z ZSRR i powszechnej demobilizacji. Z ważnych dat związanych z kawalerią w dwudziestoleciu międzywojennym należy zaznaczyć 1924, kiedy to powstał Korpus Ochrony Pogranicza. Do roku 1939 polska Kawaleria była w stanie spoczynku, funkcjonowała według określonych zasad, ustanowionych na czas pokoju.
Przygotowany plan mobilizacyjny W to przygotowanie dwóch grup kawalerii, o numera 1 i 2 oraz przygotowanie baterii artylerii konnej. Na tym podziale zasadzie zostało zakończone przygotowanie Kawalerii na wypadek potencjalnego konfliktu. Przed rozpoczęciem II wojny światowej kawaleria składała się z 11 brygad. Do historii przeszły wojenne szarże kawalerii polskiej na niemieckie czołgi atakujące Polskę